کانون فرهنگی امامت و مهدویت

امام معصوم (ع) بر همه پیامبران ، غیر از حضرت محمد (ص) قابل اثبات است که در این جا به برخی از این دلایل اشاره خواهیم نمود ؛1. منصب امامت بر منصب نبوت برتری دارد ؛ قرآن کریم در آیه 124 از سوره مبارکه بقرة در شأن حضرت ابراهیم (ع) می فرماید : « وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی‏ قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ » .علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می فرماید : حضرت ابراهیم (ع) در اواخر عمر شریفش بعد از پیروزی در امتحان های مختلف و سنگین به مقام امامت رسید، در حالی که قبل از این، جایگاه رسالت را در اختیار داشت . {1}2. امام (ع) هدایت کننده ای است که از سوی خداوند تعیین شده و با امری ملکوتی که در اختیار دارد هدایت می کند و امامت از نظر باطن یک نحوه ولایتی است که امام (ع) در اعمال و شکل اعمال مردم دارد و به گونه ای عمل می کند که مردم از او پیروی کنند ؛ در حالی که انبیاء و رسولان گرچه دارای کتاب و شریعت باشند اما مبشران و منذرانی هستند که امامت بر عهده ندارند مگر آنکه خداوند پس از مقام نبوت ، برخی را به مقام امامت منصوب کند و با این استدلال که طبق آیه 124 از سوره مبارکه بقرة که خداوند می فرماید : « وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قال, ...ادامه مطلب